Χωράει η ανθρωπότητα σε έναν ύμνο;

Τα τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας σφραγίζουν την μεγαλύτερη θυσία του από καταβολής της ανθρωπότητας

Του Αλέξανδρου Σαλαμέ, asalames@ekdotiki.gr

«Δέξου θυσία τις πληγές από τα δάκρυά μου, Εσύ που αγκαλιάζεις ακόμα και το θαλασσινό νερό για να το χαρίσεις στα σύννεφα, μαλάκωσε και τον πόνο της καρδιάς μου….Εμένα, την έρημη, μην αφήσεις από τη φροντίδα Σου. Εσύ που δε μετράς ποτέ το έλεος που θα προσφέρεις». Από το τροπάριο της Κασσιανής.

Πορεία προς την Ανάσταση
Ο Θεός είναι άχρονος. Κάθε Του ενέργεια είναι ένα αιώνιο επαναλαμβανόμενο παρόν προκειμένου η ανθρωπότητα να έχει την ευτυχία να ζει και να ξαναζεί την υπενθύμιση της θυσίας του Υιού Του για να σωθεί το ανθρώπινο γένος. Πάνω από όλα όμως υπενθυμίζει το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασής Του, γεγονός που σφράγισε και τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Στα τροπάρια της Εκκλησίας ξετυλίγεται κινηματογραφικά η αιώνια αγωνία του ανθρώπου να νικήσει το θάνατο. Κάθε Κυριακή στη Θεία Λειτουργία προφήτες, πράξεις των Αποστόλων, διδασκαλία του Χριστού, Μυστικό Δείπνο μπλέκονται σε ένα έργο που τελειώνει κάθε φορά με το αίσιο τέλος της Ανάστασης του Κυρίου. Ετσι και τα τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας. Συνθλίβουν μέρα με τη μέρα τον Πιστό κορυφώνοντας τη θλίψη του τη Μεγάλη Παρασκευή για να φτάσει το Μέγα Σάββατο, όπου προαναγγέλεται από τον Ιερέα η Ανάσταση με τα λόγια «Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην…».

Η Μεγάλη Εβδομάδα μέρα με τη μέρα

Μεγάλη Δευτέρα
Η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκινάει την πορεία της προς την Ανάσταση με την Ιστορία του Ιωσήφ του Παγκάλου του 11ου γιου του Ιακώβ του οποίου η ενάρετη ζωή και αγαθή προσωπικότητα «έσπρωξε» τα αδέρφια του να τον πουλήσουν στον Πεντεφρή, αυλικό του Φαραώ στην Αίγυπτο. Ο Ιωσήφ αποκτά αξιώματα χάρη στην εργατικότητα και την καλοσύνη του, αξιώματα που χρησιμοποιεί για να βοηθήσει την οικογένεια που τον πούλησε, όταν τα αδέρφια του έφτασαν εξαντλημένα από το λιμό που μάστιζε τη χώρα τους ζητώντας τη βοήθειά του, μη αναγνωρίζοντας τον αρχικά. Η προεικόνιση της απροϋπόθετης θυσίας του «Υιού του Ανθρώπου» είναι γεγονός.

Μεγάλη Τρίτη

Η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη στην παραβολή των Μωρών Παρθένων και το Τροπάριο της Κασσιανής, μίας χαρισματικής Βυζαντινής μοναχής . Δέκα παρθένες ετοιμάζονται να υποδεχτούν τον Νυμφίο (γαμπρό) ένα βράδυ. Από αυτές οι πέντε φροντίζουν να έχουν επιπλέον λάδι για τα λυχνάρια τους στην περίπτωση που αργούσε για να μη σβήσουν και οι άλλες πέντε το αμέλησαν. Οταν τελικά ο Νυμφίος εμφανίζεται μόνο οι πέντε καταφέρνουν να τον προϋπαντήσουν. Επαγρύπνηση και καλλιέργεια των χαρισμάτων μας προς δόξα Θεού το βαθύτερο νόημα της Παραβολής, καθώς βαδίζουμε προς το Θείο Πάθος.

Μεγάλη Τετάρτη

Βρισκόμαστε μόλις δύο μέρες πριν οδηγηθεί ο Χριστός στο Σταυρό. Την ημέρα αυτή την παράσταση κλέβει η γυναίκα που εμφανίζεται στο σπίτι του Σίμωνα του Λεπρού με ένα μπουκαλάκι ακριβό μύρο για να πλύνει τα πόδια του Ιησού ζητώντας συγχώρεση για τις αμαρτίες της, επειδή εξασκούσε το επάγγελμα της πόρνης. Η Μεγάλη Τετάρτη είναι και η μέρα που συναντιέται πρώτη φορά ο Ιούδας με τους Αρχιερείς ρωτώντας τους τι θα του δώσουν για αντάλλαγμα για να προδώσει το δάσκαλο του και αυτοί του υπόσχονται τριάντα αργύρια.

Μεγάλη Πέμπτη

Η μέρα αυτή είναι η τελευταία παρουσία του Χριστού στη Γη. Πραγματοποιείται ο Μυστικός Δείπνος όπου ο Χριστός προοικονομώντας τη σταυρική θυσία του, πλένει σε μία σκάφη τα πόδια όλων των μαθητών του. Ο Ιερός Νιπτήρας που πραγματοποιείται τη μέρα αυτή αποτελεί ανάμνηση του γεγονότος. Η Μεγάλη Πέμπτη είναι και η ημέρα που διαβάζονται δώδεκα περικοπές των Ιερών Ευαγγελίων.

Μεγάλη Παρασκευή

Η πιο τραγική μέρα του χριστιανισμού. Ο Πόντιος Πιλάτος δικάζει και το πλήθος καταδικάζει τον Ιησού σε σταυρικό θάνατο με την ανοχή του Ρωμαίου Διοικητή. Το πλήθος τον περιπαίζει, του φοράει αγκάθινο στεφάνι, σταυρώνεται και παραδίδει το πνεύμα του φωνάζοντας «Τετέλεσται» για να αποκαθηλώσει το σώμα του ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας και να τον ενταφιάσει. Η άκρα ταπείνωση είναι γεγονός.

Μεγάλο Σάββατο-Κυριακή του Πάσχα

Ο Χριστός κατεβαίνει στον Αδη για να σφραγίσει την ανθρώπινη του φύση πεθαίνοντας, διδάσκει στους νεκρούς το Θείο Λόγο, την ώρα που οι Αρχιερείς εγκαθιστούν φρουρά στον τάφο για να μην κλαπεί το σώμα του από τους μαθητές. Είναι όμως ήδη αργά. Ο Κύριος είναι ήδη αναστημένος καλώντας τον Αγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο να αναφωνήσει στον πανηγυρικό λόγο που διαβάζεται στο τέλος της πασχαλινής λειτουργίας «Χριστός Ανέστη και νεκρός ουδείς επί μνήματος».