Ζωγραφίζοντας στιγμές

Ζωγραφίζοντας στιγμές

Γεννημένη σε ένα μικρό χωριό στην Κρήτη, βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει Nομική και στη συνέχεια να την κερδίσει ο σκοτεινός θάλαμος. Σαn να ήρθε και συνάντησε η τέχνη την Ευαγγελία Βουτσάκη και όχι το αντίθετο. Oπωςσυμβαίνει με όλες τις τέχνες. Δεν τις διαλέγουν οι άνθρωποι. Αυτές επιλέγουν ποιους θα πάρουν αγκαλιά και θα ακολουθήσουν.

Του Αλέξανδρου Σαλαμέ, asalames@ekdotiki.gr

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη φωτογραφία από πολύ μικρή. Προέκυψε ως μία ανάγκη να παρατηρώ και να επιλέγω την δική μου πραγματικότητα. Τυπικά όμως σε σκοτεινό θάλαμο μπήκα για πρώτη φορά στα Χανιά από όπου κατάγομαι. Oταν δε ήρθα Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω Nομική, βρέθηκα να εμφανίζω φιλμ κάτω από…τις τουαλέτες της σχολής μου, όπου στεγάζεται ο φωτογραφικός όμιλο του ΑΠΘ (ΦΑΠΘ).

Το επάγγελμά μου είναι δικηγόρος. Ποτέ δε σταμάτησα να ασχολούμαι με τη Nομική. Ταυτόχρονα όμως σπούδασα και τούρκικα γιατί μου αρέσει η τουρκική λογοτεχνία. Σε γενικές γραμμές δε θεωρώ ότι η φωτογραφία εμποδίζει τη Νομική ή το αντίθετο. Ολα είναι μπορούν να είναι τρόπος για να ισορροπήσεις.

Ως φωτογράφος νιώθω ότι έχω να προσφέρω περισσότερα πράγματα. Αν πάψω να είμαι δικηγόρος δε νομίζω ότι το σύμπαν θα χάσει και τίποτα! (γέλια) . Αντίθετα επειδή νιώθω ότι με εμπνέει ή όλη διαδικασία της φωτογραφίας, μπορώ να εμπνέω κιόλας.

Η δουλειά ενός φωτογράφου είναι πολύ μοναχική και καμιά φορά επώδυνη.Πρόκειται για ένα εσωτερικό ταξίδι που δε σταματάει ποτέ στην ουσία. Μέσα από αυτή τη μοναξιά όμως βελτιώνεται ο καθένας μας σαν άνθρωπος. Οταν έχω λοιπόν την ευκαιρία να το μεταφέρω αυτή την εμπειρία σε κάποια παιδιά ή κάποιους μεγάλους με τη διαδικασία της διδασκαλίας είναι πολύ ωραία εμπειρία. Πιο ωραία από το να διοργανώσω μία έκθεση

Εχω πάντα μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή, αλλά όταν είμαι με φίλους και περνάω καλά δε φωτογραφίζω. Οταν ακούσω τη φράση «Ευαγγελία, είσαι φωτογράφος, βγάλε μας μια φωτογραφία» είναι σαν να με βγάζουν από την παρέα.Είναι σαν να μου λένε «βγες έξω από τις δραστηριότητες μας και φωτογράφισέ μας».

Η πιο μαγική στιγμή που έχω φωτογραφίσει, είναι δυο άσπρα άλογα που τα είδα να έρχονται προς το μέρος μου καθώς έκανα ποδήλατο, την περίοδο που βρισκόμουν στην Πρίγκηπο της Τουρκίας.

Το φως είναι κάτι μαγικό αν σκεφτείς πόσα ταξίδια κάνει μέχρι να φτάσει σε εμάς. Μια φωτογραφία δεν έχει μόνο την επιφάνειά της, έχει και το βάθος. Οταν είσαι στο σκοτεινό θάλαμο είναι μαζί μαθηματικά, χημεία και φυσική, σύνθεση, γεωμετρία. Είναι η ίδια η ζωή.

Η Ευαγγελία Βουτσάκη στον ιστό:
www.evavoutsaki.com