Αλκίνοος Ιωαννίδης Φτιαγμένος από σπάνιο υλικό

Ο νεαρός τραγουδοποιός εμφανίζεται στη Θεσσαλονίκη με καινούριο δίσκο στα μπαγκάζια του

Του Αλέξανδρου Σαλαμέ, asalames@ekdotiki.gr
http://www.diadromesonline.gr/

Εξι χρόνια μετά τον «Προσκυνητή», ο Αλκίνοος Ιωαννίδης επιστρέφει με μία…Νεροποντή. Εναν δίσκο βγαλμένο από μια εποχή που η καλλιτεχνική ξηρασία δεν είχε χτυπήσει ακόμα το ελληνικό μουσικό στερέωμα. Προσιτός, ευθύς και με στοιχεία μεγάλου ανθρώπου και καλλιτέχνη λύνει τη σιωπή του και χαρίζει στις «Δ» μία από τις πλέον ειλικρινείς συνεντεύξεις που έχω κάνει τους τελευταίους μήνες. Και τον ευχαριστώ γι’ αυτό.

Ακούγοντας αποσπάσματα από τη «Νεροποντή», μου δώσατε την εντύπωση ότι όλα αυτά τα χρόνια συγκεντρώνατε εικόνες και καταστάσεις και νιώσατε την ανάγκη να τα βγάλετε από μέσα σας. Ισχύει αυτό;

Είναι αλήθεια ότι έχουν περάσει πάνω από 6 χρόνια από την τελευταία φορά που έγραψα δικά μου τραγούδια. Ολα αυτά τα χρόνια δεν έζησα σταθερά σε ένα μέρος. Γύρισα σε Ελλάδα και εξωτερικό, αλλά έκανα και δύο παιδιά. Εζησα πολύ έντονες καταστάσεις. Ταυτόχρονα έγραψα και πολλή μουσική εκτός δισκογραφίας και τραγουδιού. Ολα αυτά ήταν φυσικό να καθρεφτίζονται και στο δίσκο. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν ανάγκη να βγάλω από μέσα μου αυτά τα κομμάτια όσο να τα ακούσω σαν ακροατής, δεδομένου ότι υπήρχαν.


Δε φοβηθήκατε τη συνεργασία με μία σοπράνο όπως η Σόνια Θεοδωρίδου;

Με την όπερα έχω μία απαίσια σχέση. Αγαπάω πάρα πολύ την κλασική μουσική, αλλά δεν ακούω σχεδόν καθόλου όπερα. Με τη Σόνια Θεοδωρίδου τα πράγματα ήταν διαφορετικά όμως. Πρόκειται για μία φωνή που την ξέρω πάρα πολλά χρόνια.και έτυχε να συνεργαστούμε συναυλιακά σε λίγα πράγματα κυρίως στο ξεκίνημά μου. Εκτός των άλλων σκέφτηκα ότι το τραγούδι «Πέρασμα» της ταιριαζει πάρα πολύ. Εξάλλου και εγώ δε συνεργάζομαι με ανθρώπους απλά επειδή τους θαυμάζω πολύ. Συνεργάζομαι όταν το ίδιο το τραγούδι ζητάει το ίδιο αυτή τη συνεργασία.

Πόσο σίγουροι νιώθατε για τον εαυτό σας, όταν χτυπούσατε παρέα με το Νίκο Ζούδιαρη πόρτα-πόρτα τις δισκογραφικές το 1993; Θα το κάνατε σήμερα;

Οταν ξεκινούσαμε με το Νίκο το Ζούδιαρη, ήμασταν σίγουροι ότι θα βγάζαμε έναν δίσκο, ο οποίος θα μείνει στο συρτάρι μας να τον ακούμε μέχρι να γεράσουμε. Αλλά από την άλλη και εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι με μία κιθάρα να παίζω και να μελετάω. Οτι και να έκανα αργότερα, πάλι στη μουσική θα γύριζα.

Είστε καταδικασμένος με έναν τρόπο να ασχολείστε με τη μουσική;

Ε, καλά δεν είναι και καμιά φυλακή. (γέλια!)

Τι είναι αυτό που βρίσκετε στο Αγιο Ορος και το επισκέπτεστε συχνά;

Ξεκίνησα να επισκέπτομαι το Αγιο Ορος ελπίζοντας να μάθω βυζαντινή μουσική. Αλλά δεν κατάφερα ποτέ να τη μάθω καλά. Στο Αγιο Ορος δεν πήγα ποτέ για να κάνω σαφάρι Αγίων, ούτε για να ψάξω για κουρού, ούτε για να δω ανθρώπους να αιωρούνται. Με τη θρησκεία εξάλλου είχα πάντα σχέση περίεργη εφόσον μεγάλωσα σε άθρησκη οικογένεια. Δεν κατάφερα ποτέ να μπω στο νόημα της ύπαρξης. Με ενοχλούσαν πάντα οι τροφαντοί παπάδες που κυκλοφορούν και βγαίνουν σε τηλεοράσεις. Πρόκειται για έναν χώρο αφιερωμένο στο αόρατο και είναι μεγάλη υπόθεση να υπάρχει ένα τέτοιο μέρος.

«Εχεις πατρίδα το φόβο». Μιλήστε μου γι’ αυτό το στίχο από το κομμάτι «Πατρίδα»;

Ολα όσα περιγράφω στο τραγούδι είναι δικές μου εμπειρίες. Περιέχει πάρα πολλά γεγονότα που έζησα μεταξύ άλλων και στην Κύπρο. Εχασα τη γιαγιά μου από τους Γερμανούς και τον παππού μου από τους Βούλγαρους. Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία προσπαθώ να καταλάβω όλους αυτούς τους ανθρώπους που γεμάτοι σιγουριά εκμεταλλεύονται άλλους, προσπαθώ να δώσω απαντήσεις.

Διαβάζοντας το βιογραφικό σας ανακάλυψα ότι πατήσατε αισίως τα 40(!). Ποια είναι η σχέση σας με το χρόνο που περνάει;

Με την έννοια του χρόνου έχω ένα ιδιαίτερο πάθος. Εχω διαβάσει πάρα πολλά για το χρόνο, μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω τα παλιά ρολόγια. Μου αρέσει πάρα πολύ να τα χαζεύω σε παλιατζίδικα ή να τα παρατηρώ σε χέρια μεγάλων ανθρώπων σκεφτόμενος το χρόνο που μέτρησε το κάθε ρολόι για τον καθένα. Εχω αγάπη για το χρόνο. Οσο μεγαλώνει κανείς αποκτά και κάποιες αρετές, μαθαίνει τις αντοχές του αλλά και πού να δώσει την ενέργεια και το χρόνο του

Σε ποια γωνιά της πόλης που ζείτε σας αρέσει να «κρύβεστε» όταν θέλετε να σκαρώσετε ένα καινούριο τραγούδι ;

Υπάρχει το δωμάτιό μου, στο οποίο φροντίζω να δουλέψω. Εχω πάντα ανάγκη από έναν χώρο στον οποίο θα έχω τα όργανά μου και την ακαταστασία μου. Αυτό το χώρο τον έχω ανάγκη όπου και να μετακομίσω.

Κάνετε σχέδια για το μέλλον;

Δεν κάνω σχέδια για το μέλλον. Είμαι ιδιαίτερα απρογραμμάτιστος. Δεν είναι στο χαρακτήρα μου να βάζω διαδικασίες. Ενδιαφέρομαι περισσότερο για το επόμενο βήμα, όσο σύντομο και αν είναι αυτό.

Τι σας φοβίζει περισσότερο στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα;

Μου προκαλεί φόβο η απέχθειά μου προς την ελληνική πραγματικότητα. Και οι λόγοι που μου προκαλούν αυτή την απέχθεια.

Ποιο τραγούδι σιγομουρμουρίζετε αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις αράδες;

Ακουγα πάλι…το δίσκο που ακούω τους τελευταίους έξι μήνες. Οταν μπαίνω σε διαδικασία δίσκου, σταματάω να ακούω οτιδήποτε άλλο. Ετσι και αλλιώς δεν είμαι άτομο που ακούει ραδιόφωνο και δε βλέπει και τηλεόραση. Ενημερώνομαι για τον έξω κόσμο από κανένα φίλο και ακούω λίγα πράγματα αλλά φανατικά. Πάντως πεθαίνει καλλιτεχνικά όποιος σταματάει να ακούει άλλους.